Route des Grandes Alpes, czyli Droga Wielkich Alp, to niezwykła podróż przez krainę alpejskich szczytów, leniwo topniejących śniegów i niekończących się wąskich zakrętów.
Fragmenty trasy uchwycone aparatem fotograficznym:
Patrząc od południa, skąd my jechaliśmy, trasa zaczyna się u wybrzeży Francji w mieście Menton, a kończy nad Jeziorem Genewskim. Źródła podają, że łączna jej długość to prawie 700 km drogi przez 16 przełęczy. Pięć z nich znajduje się na wysokości ponad 2000 metrów n.p.m. Wśród nich te najwyżej położone: Col de la Bonette (2802 m n.p.m.), Col de l’Iseran (2770 m n.p.m.) i Col du Galibier (2645 m n.p.m.). Trasa przejezdna jest od czerwca do października, jednak czerwiec nie należy do najpewniejszych miesięcy i niektóre odcinki mogą być jeszcze zamknięte z uwagi na wylegujący się tam śnieg.
Naszą przygodę Drogą Wielkich Alp rozpoczęliśmy we wrześniowe piękne popołudnie, kiedy żegnaliśmy się z Monako i Lazurowym Wybrzeżem. Popędzani kończącym się urlopem i zaplanowanym noclegiem w Annecy, nie mogliśmy doświadczyć wszystkich przełęczy, na które trzeba mieć co najmniej 3 dni. My mieliśmy zaledwie półtora, toteż nasza ścieżka to skrócona wersja tej niesamowitej trasy. Nie pojechaliśmy zatem z Menton ku północy, ale dalej na wschód, do Włoch. Czerpiąc przyjemność z jazdy przez małe górskie miasteczka po niedługim czasie znów zawitaliśmy we Francji, w Parku Narodowym Mercantour – francuskiej Dolinie Cudów. Nie mogliśmy sobie pozwolić na zwiedzanie ów cudów i mknęliśmy dalej w stronę przełęczy Tende, by i tym razem ponownie zagościć we Włoszech i rozpocząć przygodę życia na krętych drogach najlepszych tras w Europie.
Przełęcze Route des Grandes Alpes, przez które przejechaliśmy to:
Przełęcz Col de Tende (wł. Colle di Tenda)
Trasa rozpoczyna się we francuskiej miejscowości Tende, a kończy we włoskiej wiosce Panice Soprana. Przełęcz oddziela pasmo Alp Liguryjskich od Alp Nadmorskich. Początkowo droga biegnie spokojnie, bez ostrych zakrętów, ale jest bardzo przyjemna. Krajobraz z morskiego zmienia się w górski, czuć w sercu radość. Droga staje się obietnicą niesamowitego przeżycia, bo wiemy, że z każdym kilometrem będzie coraz bardziej spektakularnie. Natężenie ruchu jest średnie, a asfalt bardzo dobry. Winkle zaczynają się bliżej tunelu na pograniczu Francji i Włoch.
Tunel ma ponad 3 km długości i dzieli oba kraje. Ruch w nim odbywa się wahadłowo, przez co dosyć długo czekaliśmy na zielone światło. Wybierając przejazd przez tunel traci się najlepszą część trasy, gdzie wysokość przełęczy dochodzi do 1871 m n.p.m., gdzie kończy się asfalt, a zaczyna szuter i gdzie łagodne zakręty ustępują ciasnym. Aby nie pominąć najlepszej części trzeba na ostatnim zakręcie przed tunelem skręcić w lewo, w drogę szutrową. Na szlaku znajdują się pozostałości po włoskich fortyfikacjach.
Długość trasy szutrami przez górskie grzbiety to około 25 km, natomiast przez tunel około 12.
Przełęcz Col de Larche (wł. Colle della Maddalena)
Przełęcz oddzielająca Alpy Kotyjskie na północy od Alp Nadmorskich na południu. Łączy francuską miejscowość Larche z włoską Argentera. Wysokość trasy dochodzi do 1991 m n.p.m. Tutaj zaczynają się ostre zakręty (180°) i radość z jazdy robi się ogromna. Odsłaniają się wysokie szczyty gór. Asfalt jest dobry, ale jest też sporo „węży” w postaci lepiku, który sprawiał, że nie do końca pewnie czułem się w zakrętach. Na trasie mija się sporo motocyklistów, również takich, którzy było widać, że trasę znają na pamięć i przejeżdżają ją znacznie szybciej niż my, naszym wolniejszym tempem, umożliwiającym spokojne delektowanie się krajobrazami. Zostaliśmy zatem niejednokrotnie wyprzedzeni i pozdrowieni prawą nogą. Długość odcinku to około 26 km.
Przełęcz Col de Vars
Trasa położona na wysokości 2109 m n.p.m. w Alpach Kotyjskich. Długość to około 35 km. Po stronie wschodniej oczy paść będą się widokiem szczytu La Tête de Paneyron (2785 m n.p.m.), zaś po stronie zachodniej szczytem Pointe de L’Eyssina (2837 m n.p.m.). Zakręty łagodniejsze, drogę przemierza się przyjemnie, choć asfalt często popękany, ale też nie stanowi większego zagrożenia. Natężenie ruchu średnie. Przy drodze znajdziemy jeden z kilku tzw. schronisk Napoleona (fr. le refuge de Napoléon), zbudowany w 1855r. za pieniądze samego cesarza Napoleona Bonaparte. Cena za dwuosobowy pokój to 37.50 Euro od osoby.
Przełęcz Col du Galibier
Jak dotąd najwyżej położona dla nas trasa na wysokości 2645 m n.p.m. w Alpach Graickich, Na drodze mijaliśmy sporo rowerzystów, ponieważ jest to jeden z odcinków Tour De France. Panorama jest przepiękna. Większość trasy kontemplowaliśmy bez wymiany zdań, bo ileż razy można mówić „Ale tu pięknie! Ale tu cudownie!”. Przełęcz ulokowana jest pomiędzy masywem Arvan-Villards na zachodzie i Cerces z widokiem na szczyt Grand Galibier (3229 m n.p.m.) na wschodzie. Miło zaskoczył nas nieduży ruch na drodze i mała liczba pojazdów czterokołowych, więc przyjemność z pokonywania zakrętów i wchłaniania panoramy była jeszcze większa. Zupełnie inaczej niż na Trasie Transfogaraskiej, czy Transalpina w Rumunii, gdzie ruch jest zawsze spory i często trzeba uwalniać się od samochodów albo autokarów.
Długość trasy to około 25 km. Nawierzchnia asfaltowa bardzo dobra.
Na Route des Grandes Alpes jedno jest pewne – każda zaplanowana przez Was wersja tej trasy dostarczy wielu wrażeń i niesamowitych przeżyć. Jedynie później, gdy zacznie się wspominać i patrzeć na mapę, można żałować, że nie miało się więcej czasu, żeby pobyć w tej krainie dłużej.
ładowanie mapy - proszę czekać...
Zlokalizuj wszystkie trasy i wyprawy na naszej interaktywnej mapie.
Pliki GPX do pobrania na nawigację:
Dodaj komentarz