White Rim Road – epickie 100 mil przez pustynię w Utah

Zachodnie Stany Zjednoczone to wymarzone miejsce na przygodę motocyklem dual-sport. Amerykanie jeżdżą swoimi pojazdami wszędzie: do pracy, sklepu i na wycieczkę w góry. Nie dziwi więc, że mają drogi nawet tam, gdzie dla Europejczyka wydaje się to dziwne i niemożliwe. Wjechać można nawet do lasu w parku narodowym. Nikt tu nie będzie do nikogo strzelał, wlepiał mandatów ani zawieszał linek między drzewami na złych crossowców czy użytkowników quadów. Nie inaczej jest w Moabie na południowym wschodzie Utah, który uważany jest za stolicę off-road’u i gdzie znajduje się epicki szklak White Rim Road, przez wielu uważany za najlepszy off-road w Ameryce Północnej. Dla mnie z pewnością była to najlepsza trasa w USA, a pejzaż na niej sprawiał, że każdy metr trasy zapierał dech w piersiach i cisnął na usta WOW!

Zobaczcie sami na filmie:

Droga White Rim Road to 100 milowa (160 km) pętla w Parku Narodowym Canyonlands obiegająca dystrykt Island in the Sky, pomiędzy rzekami Colorado River i Green River. Wybudowana została w latach 50. jako część dróg potrzebnych do wydobycia uranu w regionie, podczas wyścigu zbrojeń w czasach zimnej wojny.

Powierzchnia drogi jest szutrowa z odcinkami ze sporymi kamieniami oraz głębokim piachem. Na ogół jednak droga nie jest trudna, z wyjątkiem kilku stromych odcinków z głazami oraz kilkumilowego odcinku z piachem. Warunki na drodze są zmienne, w zależności od opadów deszczu, woda może wypłukać więcej kamieni, a podczas suszy piach może być głębszy i trudniejszy do pokonania. Warto sprawdzić stan dróg parku na stronie https://www.nps.gov/cany/planyourvisit/road-conditions.htm.

Trasa White Rim Road dostępna jest jedynie dla zarejestrowanych pojazdów, a więc nie dla quadów i crossów bez tablic. Potrzebne jest także pozwolenie, tzw. day-use permit, który jest darmowy i można go zdobyć w Visitor Center w Parku Canyonlands, najlepiej co najmniej dzień wcześniej.

Ze względu na niesamowite, wręcz jak z innej planety widoki, czas na całą trasę to zazwyczaj 2-3 dni. Na terenie White Rim Road można nocować wyłącznie na płatnych campingach, które najlepiej jest zarezerwować wcześniej, ponieważ droga jest popularna. Bez noclegu i przystanków na zdjęcia, całą trasę można objechać w ciągu około 5 godzin.

Ważne jest, aby wziąć ze sobą spory zapas wody, bo po drodze woda nie jest nigdzie dostępna i nie ma też zbyt wiele cienia. Najbliższy pobór wody znajduje się na terenie parku przy Visitor Center. Zaleca się zabrać przynajmniej 4 litry na osobę, temperatura bowiem w okresie letnim w Canyonlands może sięgać nawet 46 stopni Celsjusza (116 F). My byliśmy w październiku i pogoda była idealna. Na stronie parku można zapoznać się ze średnimi temperaturami w poszczególnych miesiącach.

Canyonlands National Park

Pierwszy raz do Parku Narodowego Canyonlands jedziemy po pozwolenie na jazdę trasą White Rim Road oraz aby zobaczyć krainę kanionów od góry. Dystrykt Island in the Sky to miejsce, gdzie można podziwiać nieziemski krajobraz z wyznaczonych punktów widokowych znajdujących się wzdłuż malowniczej, asfaltowej drogi. Wstęp do parku kosztuje $15 za motocykl i $25 za samochód (chyba że posiadamy roczną kartę wstępu do wszystkich parków narodowych w USA, co polecamy każdemu zwiedzającemu Stany). W Visitor Center strażnik wręcza nam odpowiedni papierek, który upoważnia nas do samodzielnej przeprawy przez White Rim Road. Jest to też dobre miejsce, żeby zaopatrzyć się w wodę, która dostępna jest w kranie przed budynkiem.

Z góry możemy też zobaczyć drogę Shafer Trail (Shafer Canyon Road), która prowadzi do White Rim Road od wschodniej strony. Widok powala, dosłownie nogi lekko miękną na myśl, że trzeba będzie się zmierzyć z serpentyną, która rozciąga się po stromej ścianie skały tworząc spektakularne zygzaki oraz półki skalne. Shafer Trail ma reputację przerażającej i niebezpiecznej drogi, która na długości 18 mil (29 km) zapewnia porządną dawkę adrenaliny. Podczas opadów deszczu nawierzchnia drogi robi się bardzo śliska i niebezpieczna.  Lepiej więc odpuścić sobie jazdę w takich warunkach. Przepaście plus super śliskie błoto mogą skończyć się tragicznie.

W dniu wjazdu na White Rim Road postanawiamy wstać przed wschodem słońca, żeby pierwsze promienie oblały nas już na skalnych półkach. Blisko Canyonlands jest sporo terenów użytku publicznego (BLM), gdzie można campingować bez żadnych opłat. Od poznanego motocyklisty w Moab dowiedzieliśmy się, gdzie dokładnie można się rozbić i byliśmy oczarowani wskazanym miejscem. Znajduje się ono na drodze Dubinky Well Rd około 8 mil (13 km) od skrzyżowania dróg 191 i 313 w kierunku Canyonlands. Zaraz na początku drogi jest płatny camping Lone Mesa Campground, ale dalej można już rozbić się bezpłatnie w wielu miejscach.

White Rim Road

Ruszamy o godzinie 6, kiedy zaczyna świtać. Od Canyonlands dzieli nas 30 minut drogi, na której nie ma nikogo, nawet wjazd do parku świeci pustkami, w kasie nie ma jeszcze strażnika, więc kierujemy się prosto do Visitor Center po wodę. Przed nami Shafer Trail, więc włączamy kamery. Słońce wschodzi nad skałami i przepaściami zalewając je przepięknym kolorem, budząc nasz zachwyt, ale i trwogę kiedy zjeżdżamy po wąskiej i krętej ścieżce. Często zatrzymujemy się i robimy zdjęcia, bo za każdym zakrętem wyłania się nowa, zapierająca dech w piersiach panorama. Jest wcześnie rano, więc nie mijamy się z innymi pojazdami. To byłoby jeszcze bardziej stresujące, a tak zjeżdżamy do trasy White Rim Road bez większego strachu. Oprócz jednej chwili, kiedy Liwia wstrzymuje oddech i nerwowo się wzdryga, gdy przejeżdżamy bardzo blisko urwanej części drogi.

Po adrenalinowej serpentynie Shafer Trail wjeżdżamy na drogę White Rim Road i przemierzamy krainę kanionów i fantastycznych formacji skalnych. Na trasie w potrzebie ratują przenośne toalety postawione na pustkowiu.

Na White Rim Road można zobaczyć wiele formacji skalnych, które otrzymały nawet swoje przydomki, jak Washer Woman Arch czy Airport Tower. My na wzgórzach wypatrzyliśmy postać Muad’Diba, rodem z „Dune” Franka Herberta, który bacznie nas z góry obserwował. Widoki powalają i choć droga w niektórych miejscach robi się trudniejsza, bo do pokonania mamy kamieniste podjazdy, to jedziemy dalej z niegasnącym zachwytem. Po drodze spotykamy rowerzystów oraz Jeepy i terenowe pickupy. Nie brakuje też motocyklistów, którzy nie dowierzają na widok naszego obładowanego Dakara.

Po 40 milach (64 km) trasa robi się trudniejsza i natrafiamy na strome, ostre zakręty z dużymi kamieniami oraz koleiny. Na jednej z nich przewracamy się, na szczęście na małej prędkości. Bliżej strony zachodniej drogę utrudnia głęboki piach, na którym też wywracam się i ląduję miękko na piasku. Nie jest to jednak aż tak głęboki piach, aby zupełnie zakopać tył motocykla. Uroku natomiast dodaje rzeka Green River, której meandry oplatają White Rim Road.

Uwieńczeniem trasy jest 16 milowy (26 km) odcinek Mineral Bottom, który podobnie jak Shafer Trail dostarcza wielu wrażeń i pięknych widoków pnąc się po skalnym zboczu zakrętami 180 stopni.

Zobacz całą galerię

Info o trasie White Rim Road

Mapa trasy White Rim Road

ładowanie mapy - proszę czekać...

Nazwa śladu: | Dystans: km

Początek drogi Shafer Trail: 38.470928, -109.811268

Darmowe miejsca kempingowe przy Dubinky Road: 38.656544, -109.826889

Droga Mineral Bottom: 38.511807, -109.999409

utworzony na nazwa markera utworzony na odległość od aktualnej pozycji
	Początek drogi Shafer Trail Shafer Trail Utah, Stany Zjednoczone Ameryki
	Darmowe miejsca kempingowe przy Dubinky Road Dubinky Well Road Utah, Stany Zjednoczone Ameryki
	Droga Mineral Bottom Mineral Bottom Uta